نماد و سبک طراحی داخلی

مترجم : گروه معماری مشاور

نمونه‌های تاریخی زیادی از نمادگرایی در طراحی وجود دارد، اما اغلب نمادگرایی یک بیانیه آگاهانه نیست بلکه بازتابی ظریف‌تر از سبک است. ساختمان های مذهبی، به ویژه کلیساها، تا همین اواخر به طور مداوم بیان سنتی سبک یا نمادگرایی بوده اند. معماری کلیسا و کلیسا در قرون وسطی شکوفا شد و سبک معماری کلیسا که به نماد غالب تبدیل شد، سبک گوتیک بود. تا گذشته نزدیک، کلیساها همچنان به سبک گوتیک طراحی می شدند. جالب است بدانید که یک کلیسای "گوتیک" که در سال 1820 طراحی و ساخته شده است را می توان به وضوح به عنوان یک کلیسای "گوتیک" در سال 1920 شناسایی کرد و یک کلیسای "گوتیک" مربوط به سال 1920 نشان آن سال را به وضوح به عنوان تاریخ بر روی سنگ بنای خود دارد. سنت نمادین یا سبکی مشابهی در طراحی ساختمان های عمومی یا دولتی وجود داشته است. هم فضای داخلی و هم بیرونی تالارهای شهر، ساختمان‌های دربار و سازه‌های دولتی عمده معمولاً به سبک «کلاسیک» بود که نمادی از اقتدار، قدرت و ثبات بود، بر اساس ارتباط تاریخی طولانی ما از این مفاهیم با دوران باستان یونانی-رومی و تفکر رنسانس.

جهت مشاوره تلفنی رایگان کلیک کنید

شکل دیگری از نمادگرایی در طراحی داخلی، ایجاد فضاهای داخلی پیرامون موضوعات یا مفاهیم خاص بوده است. از جمله نمونه های اولیه مقبره مصری است. طراحی و دکوراسیون داخلی زندگی پادشاه یا رویدادهای خاص زندگی او را به تصویر می‌کشید و کل فضای داخلی به عنوان نوعی جادو برای اطمینان از سفر ساکن به زندگی پس از مرگ و تضمین خوشبختی او در آنجا در نظر گرفته شده بود. نمونه دیگری از یک فضای داخلی نمادین که برای یک هدف خاص ایجاد شده است، کلبه شکار رومی، Piazza Amerina، در سیسیل است که دارای نقاشی های دیواری و طبقات باشکوهی است که حیوانات و شکار را به تصویر می کشد. یک نمونه جدیدتر از یک فضای داخلی نمادین مشابه با موضوع مشابه، خانه تئودور روزولت در خلیج اویستر در لانگ آیلند است که در سال 1880 ساخته شد. این خانه مملو از غنائم شکار و یادبودهایی است که نماد علایق شخصی و شخصیت او هستند.

سبک هایی که در فضاهای داخلی و اثاثیه داخلی ایجاد می شد، همیشه نمادی از ساختار اجتماعی جامعه ای بود که آنها را ایجاد می کرد. به عنوان مثال، به راحتی می توان به خطوط برازنده و زنانه یک صندلی لویی پانزدهم، با انحنای ظریف و روکش های مجلل، نگاه کرد و آن را به عنوان یک بیان نمادین از سطحی بودن زندگی دربار دید. همچنین می‌توان به برخی از مبلمان اولیه آمریکایی که به شکل خام طراحی شده بودند نگاه کرد و زندگی مهاجرانی را که آن‌ها را طراحی کرده بود، در ذهن خود دید. زندگی سخت بود، زمان گرانبها بود، و اثاثیه فقط به وسایل ضروری محدود می شد. نیاز به استفاده اقتصادی از فضا با قطعات دو منظوره و کاربردی مانند جعبه های خمیر که به عنوان میزها و میزهایی که به صندلی تبدیل می شدند و دارای محفظه هایی برای نگهداری کتاب مقدس خانوادگی بودند، نمادین بود.

همانطور که امروزه طراحی تجاری و اداری کاربردی و کارآمد است، پر از قوانین نانوشته مربوط به نمادگرایی است. طراحی یک دفتر منعکس کننده وضعیت ساکنین است. مدیران ارشد در بزرگترین دفاتر گوشه ای با بهترین مناظر شهر قرار دارند و همیشه در طبقات بالای دفتر مرکزی شرکت هستند. اندازه میزها نشانه نمادینی از اهمیت مدیران اجرایی در سلسله مراتب شرکت است. با این حال، افسران عالی رتبه ممکن است میزها را به کلی کنار بگذارند و دفاتری شبیه اتاق نشیمن داشته باشند - تا نمادی از این واقعیت باشد که آنها فراتر از کاغذبازی های معمولی هستند و بیش از نیاز به اثاثیه اداری استاندارد هستند. مدها (یا سبک‌های) طراحی متفاوت است و حتی در یک دوره کوتاه 10 یا 20 ساله توسعه می‌یابد. بنابراین، نماد دیگری - فرش - تا حدودی منسوخ شده است. تا همین اواخر، مدیران ارشد انتظار داشتند که در دفاتر خود فرش دیوار به دیوار باشد. امروزه چنین دفاتری ممکن است دارای کفپوش های چوبی یا طبیعی دیگر، شاید با فرش های زیبا باشند. ایده یک دفتر خصوصی، البته، مهمترین نماد در یک جامعه تجاری آگاه به وضعیت است. با این حال، طراحان دریافته‌اند که نیاز به ارتباط بین مدیران و کارکنان، از جمله تماس بصری، اغلب دفاتر خصوصی را کمتر از کارایی می‌کند.

جهت مشاوره تلفنی رایگان کلیک کنید

نمادگرایی در طراحی داخلی مسکونی در سطوح مختلفی رخ می دهد، اما دوباره متاثر از تغییر سبک ها است. هنگامی که تلویزیون برای اولین بار در دسترس قرار گرفت، صفحه اصلی به نمادی از شکوفایی تبدیل شد و در همان زمان به نقطه کانونی فضای داخلی مسکونی تبدیل شد. در دهه 1970 یک دستگاه تلویزیون به یک دارایی استاندارد تبدیل شده بود و دیگر تأکیدی بر آهنگسازی نبود. در واقع، اغلب پنهان می شد یا به طور اتفاقی در طرح کلی گنجانده می شد.

صاحب خانه احتمالاً از تصویری که خانه یا آپارتمانش منتقل می کند بسیار آگاه است. به عنوان مثال، مبلمان سنتی هنوز در ذهن بسیاری از افراد عادی با ظرافت همراه است، وضعیتی که می تواند منجر به دستیابی به بازتولید ضعیف یا تقلید بی معنی از سبک های موجود شود. برای اکثر مردم، آتش واقعی در شومینه یک تجربه فیزیکی و بصری لذت بخش است که اغلب تداعی های نوستالژیک دارد. از آنجایی که شومینه‌ها دیگر برای گرم کردن خانه‌ها مورد نیاز نیستند، شومینه‌ها در قرن بیستم به طور فزاینده‌ای به یک لوکس و در نتیجه نمادی از ماده برای بسیاری از مردم تبدیل شده‌اند. این شرایط اغلب منجر به شومینه های بدلی با بدترین طراحی ممکن، با آتش های شبیه سازی شده شده است.

جهت مشاوره تلفنی رایگان کلیک کنید

از دیدگاه طراح، نمادگرایی طراحی در فضاهای عمومی در مواقعی معتبر است، اما می تواند و باید به جای تقلید سبکی از دوران گذشته، در اصطلاحات معاصر استفاده شود. نمونه ای از موفقیت چنین طراحی را می توان در تالار جدید شهر بوستون که در سال 1968 ساخته شد، مشاهده کرد که نمادی از دولت، اقتدار و عزت در شرایط کاملاً بدیع و امروزی است. دلیل موجه کمی برای وارد کردن آگاهانه نمادگرایی در فضاهای داخلی مسکونی وجود دارد، مگر اینکه این نوعی نمادگرایی فرهنگی باشد که در فضاهای داخلی ژاپنی مثال زده شده است، مانند چای خانه ذن (چا شیتسو)، که در آن برخی از ویژگی های طراحی منعکس کننده شیوه زندگی و معانی تشریفاتی دارند.

طراحی خود را به ما بسپارید

مشاوره رایگان 

کلیک کنید

مترجم : گروه معماری مشاور

منبع :

https://www.britannica.com/art/interior-design/Symbolism-and-style