طراحی پارکینگ

لطفاً توجه داشته باشید - هدف اصلی طراحی پارکینگ، فراهم کردن دسترسی ایمن و کارآمد خودرو به غرفه‌های پارکینگ است که به مشاغل، مکان‌های رفت و آمد و تسهیلات مسکونی خدمات می‌دهند. برای مشاغل و زمین های رفت و آمد، طراحی باید استفاده از پیاده رو توسط اتوبوس ها، کامیون ها و سایر وسایل نقلیه سنگین را در نظر بگیرد. این صفحه به برخی از ملاحظات اساسی که باید در طراحی و ساخت پارکینگ ها مورد ارزیابی قرار گیرند، می پردازد. بسیاری از مناطق استانداردها و الزامات خاصی را برای پارکینگ ها ایجاد کرده اند، همانطور که وزارت حمل و نقل ویرجینیا نیز چنین کرده است. تمام بخش های قابل اجرا این الزامات ایالتی و محلی باید رعایت شود. اطلاعات موجود در اینجا به عنوان منبع مرجع اضافی برای ملاحظات اساسی طراحی و ساخت ارائه شده است.اکثر توسعه‌دهندگان از خدمات یک معمار یا مهندس حرفه‌ای استفاده می‌کنند، زیرا می‌خواهند امکانات جدیدشان جذاب، خوب طراحی و کاربردی باشد، خواه یک مرکز خرید جدید، دفاتر تجاری، مدرسه یا مجتمع آپارتمانی باشد. ساعت‌های طولانی صرف توسعه طرح‌های زیبایی‌شناختی می‌شود که در سبک معماری از ویلیامزبورگ استعماری تا فوق‌مدرن است.

متأسفانه، اغلب، عملکردهای مهم منطقه پارکینگ تسهیلات جدید نادیده گرفته می شود. فضای پارکینگ نه تنها اولین قسمت از یک مجتمع ساختمانی است که توسط کاربر دیده می شود، بلکه دروازه ای است که همه مشتریان، مشتریان بالقوه، کارمندان، بازدیدکنندگان و دیگران از آن عبور می کنند. این اولین برداشت برای احساس و فضای کلی که توسط تسهیلات جدید منتقل می شود بسیار مهم است.

زمانی که پارکینگ ها به درستی طراحی و ساخته شوند، می توانند جذاب، ایمن و مهمتر از همه، به راحتی و کارآمد باشند. علاوه بر این، آنها باید برای هزینه های نگهداری کم و سهولت اصلاح برای تغییر در الگوهای استفاده طراحی شوند.

اطلاعات موجود در این فصل یک راهنمای کلی برای طراحی مناسب پارکینگ، ساخت و ساز و چیدمان تاسیسات ارائه می کند. طرح‌های حداقل ضخامت روسازی هم برای پارکینگ‌های کوچک (۵۰ غرفه ماشین‌های سواری یا کمتر) و هم برای امکانات بزرگ‌تر (بیش از ۵۰ غرفه ماشین‌های سواری) ارائه می‌شوند. علاوه بر این، طرح‌های قابل مقایسه برای روسازی آسفالتی با عمق کامل (روسازی‌هایی که از بتن آسفالتی برای هر دو مسیر پایه و سطح استفاده می‌کنند) و آسفالت روی پایه سنگدانه ارائه شده‌اند.

پارکینگ ها مناطقی آسفالته شده برای پارک خودرو هستند و می توانند از نظر اندازه، عملکرد و طراحی بسیار متفاوت باشند. پارکینگ ها به مشاغل، مدارس، مسافران و سایر عملکردها خدمات می دهند. نوعسوسایل نقلیه ای که از پارکینگ استفاده می کنند متفاوت است. برخی از بخش‌ها عمدتاً دارای ترافیک خودرو هستند، اما برخی اتوبوس‌ها و کامیون‌هایی دارند که کالاها را تحویل می‌دهند یا افراد را جابجا می‌کنند. این وسایل نقلیه سنگین‌تر معمولاً در قسمت‌های خاصی از زمین جدا می‌شوند یا همان مسیر را در لات طی می‌کنند. این صفحه راهنمایی های کلی را در هنگام طراحی روسازی پارکینگ های درجه یک ارائه می دهد.

 

مترجم : گروه معماری مشاور

 

ملاحظات طراحی

اکثر طرح‌های روسازی بر اساس ترافیک استفاده از جاده در زمان تکمیل ساخت و ساز است. با این حال، با ساخت پارکینگ ها، سنگین ترین ترافیک با استفاده از اکثریت پارکینگ در مرحله ساخت و ساز است. پس از تکمیل پارکینگ، خودروها در قسمت های پارکینگ و کامیون ها یا اتوبوس ها در خطوط رانندگی یا مسیرهای حلقه مشخص شده خواهند بود. بنابراین سازه روسازی باید بر اساس ترافیک ساخت و ساز و توالی ساخت انتخاب شود. این روسازی ها عموماً به صورت فازی ساخته می شوند. مرحله اول، چیدن لایه های زیربنای سنگدانه و لایه های پایه آسفالتی بر روی بستر آماده شده یا اجرای لایه پایه آسفالتی به طور مستقیم بر روی بستر آماده شده است. به دلیل کامیون های سنگین، خرابی روسازی غیرمنتظره نیست. با این حال، پس از اتمام ساخت و ساز،

بسیاری از مناطق پارکینگ در ابتدا تحت طراحی هستند، که منجر به مشکلات نگهداری بیش از حد و عمر کوتاه تر روسازی می شود. طرح های ضخامت ارائه شده در این صفحه حداقل مقادیر ضخامت هستند. هر گونه کاهش این مقادیر برای ضخامت پایه یا سطح ممکن است باعث شکست شدید روسازی شود.

گاهی اوقات برای تسریع در تردد به مناطق بارگیری، سطل زباله و مناطق تجهیزات، خطوط ویژه کامیون مورد نیاز است. ضخامت طراحی برای این خطوط یا هر منطقه روسازی که این نوع ترافیک را حمل می کند باید افزایش یابد. مشکلات زهکشی نیز یکی از دلایل اصلی خرابی روسازی محوطه پارکینگ است. اهمیت آنها یک بخش ویژه در مورد مشکلات زهکشی را تضمین می کند، و توصیه می شود که قبل از انتخاب طرح روسازی از این وب سایت یا هر منبع دیگری، این بخش بررسی شود.

طراحی ویژه + ... مشاوره رایگان

برنامه ریزی عمومی

در تدوین طرح پارکینگ باید چند عامل مهم در نظر گرفته شود.

توجه اولیه باید ارائه حداکثر ظرفیت پارکینگ راحت با بهترین استفاده از فضای موجود باشد. توصیه های کلی برای تعداد مورد نیاز غرفه های پارکینگ ارائه شده است در جدول زیر دستورالعمل های زیر باید استفاده بهینه از پارکینگ موجود را فراهم کند:

  • از مناطق مستطیلی استفاده کنید.
  • اضلاع طولانی پارکینگ را موازی کنید.
  • از دکه های پارکینگ در امتداد محیط استفاده کنید.
  • از خطوط ترافیکی استفاده کنید که به دو ردیف دکه خدمت می کنند.

باید به جریان ترافیک به داخل و خارج از منطقه و همچنین در داخل آن توجه شود. برای ایمنی و راحتی، ترافیک عابر پیاده نیز باید در برنامه ریزی در نظر گرفته شود.

لازم به ذکر است که پارکینگ معلولان نیز باید در نزدیکترین مکان به تسهیلات در نظر گرفته شود. برای شرایط خاص مربوط به مناطق پارکینگ معلولان، به www.ada.gov مراجعه کنید.

زاویه پارکینگ

سه زاویه اصلی پارکینگ برای ردیف غرفه های پارکینگ استفاده می شود. اینها در زیر نشان داده شده است. شصت درجه (60 درجه) رایج ترین زاویه توقف است زیرا عرض خطوط ترافیکی معقول را مجاز می کند و ورود و خروج از آن آسان است. در مکان های تنگ، غرفه چهل و پنج درجه (45 درجه) گاهی اوقات ترجیح داده می شود. تغییر کوچک در زاویه امکان استفاده از راهروهای باریکتر را فراهم می کند. از سوی دیگر، زاویه نود درجه (90 درجه) به بالاترین ظرفیت خودرو دست می یابد. این نوع پارکینگ بیشتر برای پارکینگ های تمام روز (مانند پارکینگ کارمندان) مناسب است زیرا بیشترین درجه سختی را برای ورود و خروج از دکه های پارکینگ دارد. معمولاً برای رستوران‌های فست فود و بانک‌ها ترجیح داده نمی‌شود. نمودارهای زیر یک طرح و ابعاد معمولی یک پارکینگ با زوایای پارک 45 درجه، 60 درجه را نشان می دهد.

حداقل الزامات

غرفه های پارکینگ انفرادی باید حداقل 9 فوت در 19 فوت (9' x 19) باشند. با این حال، بخش‌های ویژه‌ای با غرفه‌های کمی کوچک‌تر ممکن است برای ماشین‌های جمع‌وجور در نظر گرفته شود تا از این منطقه بهتر استفاده شود. خطوط ترافیکی دو طرفه دارای حداقل عرض بیست و چهار فوت (24') و خطوط گردش محیطی جاده باید 30 فوت (30) باشد. هنگامی که دهانه دسترسی به پارکینگ به عرض کمتر از سی فوت (30 دقیقه) محدود می شود، باید از ورودی و خروجی جداگانه استفاده شود.

حداقل شعاع ورودی شش فوت شش اینچ (66 تا 6 اینچ) است. با این حال، یازده فوت شش اینچ (11 تا 6 اینچ) توصیه می شود. شکل زیر راهنمایی برای تعیین چیدمان و ابعاد مورد نیاز پارکینگ ها ارائه می دهد. هر دو واحد تک و همپوشانی.

حداقل های اورهنگ عقب به زاویه استال بستگی دارد. غرفه های 45 درجه به سه فوت سه اینچ (3'- 3 اینچ) نیاز دارند، غرفه های 60 درجه به سه فوت نه اینچ (3' -9 اینچ) نیاز دارند. و غرفه های 90 درجه به چهار فوت (4 دقیقه) نیاز دارند.

زه کشی

زهکشی کافی روسازی برای تمام طراحی های روسازی از اهمیت بالایی برخوردار است. اگر بستر زیر روسازی اشباع شود، استحکام و پایداری آن را از دست داده و سازه روسازی پوشاننده را در معرض شکستن تحت بارهای تحمیلی قرار می دهد. زهکشی سطحی و زیرسطحی باید در نظر گرفته شود. تمام زهکشی ها باید به دقت طراحی شوند و باید در مراحل ساخت و ساز در اسرع وقت نصب شوند. روسازی نیز باید به گونه ای ساخته شود که اجازه جمع آوری آب در لبه روسازی را ندهد و باید تمهیداتی برای رهگیری تمام آب های زیرزمینی از چشمه ها، صفحات تراوش کننده و نهرها ایجاد شود. هنگام استفاده، بخش های حاشیه و ناودان باید روی خط و درجه واقعی تنظیم شوند. مناطق باتلاقی نیاز به توجه ویژه دارند و باید در مرحله برنامه ریزی مورد توجه قرار گیرند.

خیابان‌های مسکونی اغلب به گونه‌ای طراحی می‌شوند که از راه‌های زهکشی طبیعی پیروی کنند تا امکان خروج سریع آب از زمین‌های ساختمانی فراهم شود. زهکشی سطحی و زیرسطحی باید به دقت مورد توجه قرار گیرد تا از تجمع آب جلوگیری شود. در جاهایی که زهکشی به طور غیرمعمول دشوار است، ممکن است لازم باشد ضخامت روسازی افزایش یابد و زیر زهکشی های زیرزمینی نصب شود. (زمانی که از آسفالت با عمق کامل استفاده می شود معمولاً نیازی به زیر زهکشی نیست.)

زهکشی زمانی بر عملکرد روسازی تأثیر می گذارد که مواد زیرین و مواد لایه روسازی اشباع شده و استحکام خود را از دست می دهند. آبی که روی سطح روسازی می ریزد باید برای سیستم های مهار و ناودانی یا گودال ها تخلیه شود. آبی که از سطح به سنگفرش نفوذ می کند. نفوذ از کناره های جاده، یا بالا آمدن از زیر سنگفرش نباید اجازه داده شود که استحکام کلی را به خطر بیندازد.

بسیاری از خیابان‌های تقسیم‌بندی شده در ارتفاع بسیار کم قرار گرفته‌اند و در نتیجه پیاده‌روها روان می‌شوند و به عنوان یک تاسیسات زهکشی عمل می‌کنند. این باعث افزایش تعمیر و نگهداری و عمر کوتاه تر روسازی می شود. ارتفاع و تاج مناسب برای زهکشی سطح روسازی ضروری است.

 

برای محاسبه زهکشی آبهای سطحی، مهم است که جاده با یک تاج یا شیب متقاطع ساخته شود. به طور معمول، یک تاج در مرکز جاده قرار می گیرد و روسازی در هر جهت 2 درصد شیب دارد. گاهی اوقات، در جایی که یک طرف جاده بالاتر از طرف دیگر باشد، سنگفرش فوق العاده مرتفع می شود. در هر صورت، روسازی باید شیب دار باشد تا آب روی سطح نریزد.

 

برای آب های زیرسطحی، رویکرد رسیدگی بر اساس پروژه متفاوت است. در برخی شرایط، زهکشی های زیرین برای رهگیری آبی که ممکن است در زیر یک روسازی جریان داشته باشد، قرار می گیرند. سپس به این آب اجازه داده می شود تا به داخل یک گودال جریان یابد یا در یک سیستم آب طوفان قرار می گیرد. در بسیاری از مواردی که بستر در اثر آب ضعیف‌تر می‌شود، زیرسازی با یک ماده چسبنده تثبیت می‌شود، برداشته می‌شود و با ماده قوی‌تری جایگزین می‌شود، قبل از قرار دادن لایه روسازی بعدی با یک پارچه تثبیت کننده پوشانده می‌شود یا لایه‌های روسازی بعدی ضخیم‌تر می‌شوند.

 

طراحی ویژه + ... مشاوره رایگان

آماده سازی بستر

از آنجا که زیرسازی باید هم به عنوان یک سکوی کاری برای پشتیبانی از تجهیزات ساخت و ساز و هم به عنوان پایه و اساس سازه روسازی عمل کند، برای معمار یا مهندس بسیار مهم است که ببیند که به درستی متراکم و درجه بندی شده است. معاینه بصری معمولاً کفایت ارتفاع را نشان می دهد. با این حال، آزمایش‌های آزمایشگاهی برای ارزیابی ویژگی‌های تحمل بار خاک زیرزمینی مطلوب است. اگر این آزمایش ها در دسترس نباشد، طرح ها ممکن است بر اساس ارزیابی های میدانی دقیق و پروژه ها و تجربه قبلی در منطقه انتخاب شوند.

تمام تاسیسات زیرزمینی باید قبل از درجه بندی محافظت یا جابجا شوند. تمام خاک سطحی باید برداشته شود و خاک بی کیفیت با افزودن آسفالت یا سایر مواد افزودنی مناسب مانند آهک یا مواد دانه ای اصلاح شود.

مناطقی که قرار است سنگفرش شوند باید تمام سنگ ها، زباله ها و مواد گیاهی حذف شوند و با یک عامل ضدعفونی کننده خاک درمان شوند تا از رشد فلور در آینده جلوگیری شود. درجه بندی و متراکم شدن منطقه باید به گونه ای انجام شود که از نواحی تسلیم یا پمپاژ خاک جلوگیری شود. بستر باید به تراکم یکنواخت 95 درصد حداکثر چگالی نظری فشرده شود.

اگر نقطه ضعیفی کشف شود، ماده باید برداشته شود و با سنگ خرد شده فشرده شش اینچ (6 اینچ) یا بتن آسفالت فشرده سه اینچ (3 اینچ) جایگزین شود. در صورت وجود زیرسازی بسیار ضعیف، ممکن است لازم باشد قسمت بالایی زیرسازی را برداشته و آن را با یک ماده انتخابی جایگزین کنید. پس از اتمام، زیرسطح درجه بندی شده نباید از درجه و مقطع مورد نیاز بیش از نیم اینچ (1/2 اینچ) در ده فوت (10') منحرف شود.

 

مقررات زهکشی

مشکلات زهکشی اغلب یکی از دلایل اصلی خرابی روسازی پارکینگ است. این امر به ویژه در مورد سیستم های آبیاری بارانی واقع در جزایر پارکینگ ها و میانه ها صادق است. بسیار مهم است که آب را از خاک زیرین دور نگه دارید. اگر زیرسازی اشباع شود، استحکام و پایداری آن را از دست داده و سازه روسازی پوشاننده را مستعد شکستن تحت بارهای تحمیلی می‌کند.

عملکرد اولیه زهکشی پارکینگ ها انتقال طوفان های جزئی به سرعت و کارآمد به فاضلاب طوفان یا زهکشی کانال باز با کمترین تأثیر بر ترافیک وسیله نقلیه / عابران پیاده و محیط اطراف است. علاوه بر این، حذف سریع آب از سطوح سنگفرش شده باعث جلوگیری از رسیدن آب به زیرین، به حداقل رساندن ترک های ناشی از ضعیف شدن بستر و افزایش طول عمر روسازی در پارکینگ می شود. زهکشی پارکینگ مستلزم در نظر گرفتن زهکشی سطحی، جریان ناودان، ظرفیت ورودی و مکان های ورودی است. طراحی این عناصر به فراوانی طوفان و شدت بارندگی بستگی دارد.

هنگامی که باران روی سطح شیب‌دار پیاده‌روی می‌بارد، بخشی از آن به زمین نفوذ می‌کند، بخشی از آن به هوا تبخیر می‌شود و باقیمانده در اثر گرانش از نقطه مرتفع به نقطه پایین می‌رود. آب روان، جریان ورقه ای را تشکیل می دهد - یک لایه نازک از آب که با جریان یافتن به لبه روسازی، ضخامت آن افزایش می یابد. عواملی که بر عمق آب در روسازی تأثیر می‌گذارند، طول مسیر جریان، بافت سطح، شیب سطح و شدت بارندگی است.

زهکشی سطحی برای پارکینگ از شیب ها، ناودان ها و ورودی ها تشکیل شده است. نمرات مطلوب ناودان نباید کمتر از 0.5 درصد (0.005 ft/ft) برای روسازی های محدود با حداقل مطلق 0.3 درصد باشد.

آب احتمالاً بزرگترین عامل ناراحتی در یک سازه سنگفرش است. حذف کارآمد رواناب طوفان از سطوح سنگفرش شده تأثیر مثبتی بر نگهداری و تعمیر پارکینگ دارد. حداقل شیب 0.4 درصد (0.004 ft/ft) باید برای سطوح سنگفرش استفاده شود. پارکینگ هایی با درجه مسطح تر از 0.4 درصد در معرض آبگیر هستند و کاندیدای نصب فاضلاب زیرزمینی طوفان هستند. برای دستیابی به زهکشی کافی، شیب بین 2 تا 5 درصد برای سطوح سنگفرش شده در پارکینگ توصیه می شود.

 

 دیدن پروژه های گروه معماری مشاور

 

ساخت پایه (آسفالت)

قبل از قرار دادن مسیر پایه بتنی آسفالتی، زیرسازی باید مطابق با الزامات تعیین شده درجه بندی شود، به اندازه کافی متراکم شود و تمام نواقص اصلاح شود. روکش پایه بتن آسفالتی باید مستقیماً روی بستر آماده شده در یک یا چند بالابر قرار داده شود، پخش شود و تا ضخامت روسازی که در نقشه ها مشخص شده یا توسط مالک تعیین شده است متراکم شود. (تراکم مخلوط های آسفالتی یکی از مهمترین عملیات ساختمانی است که به عملکرد مناسب روسازی تکمیل شده، بدون توجه به ضخامت مسیری که قرار می گیرد، کمک می کند. به همین دلیل است که داشتن بستر مناسب برای فشرده سازی بسیار مهم است. روسازی پوشاننده.) بتن آسفالتی باید مشخصات وزارت حمل و نقل ویرجینیا را برآورده کند.

ساخت پایه (مجموعه)

سطح زیرین باید به خطوط و درجه بندی مورد نیاز به گونه ای درجه بندی شود که سطح سخت، یکنواخت و به خوبی متراکم را تضمین کند. کلیه اصلاحات کمبود بستر و تمهیدات زهکشی باید قبل از ساخت پایه سنگدانه انجام شود. لایه پایه سنگدانه خرد شده باید از یک یا چند لایه تشکیل شده باشد که مستقیماً بر روی بستر آماده شده قرار گرفته، پخش شده و به ضخامت و تراکم یکنواختی که در پلان ها لازم است یا توسط مالک تعیین شده است، فشرده می شود. حداقل مطلق سنگدانه خرد شدهضخامت شش اینچ (6 اینچ) است. تمام مواد سنگدانه خرد شده باید از نوع مورد تایید وزارت حمل و نقل ویرجینیا و مناسب برای این نوع کاربرد باشد.

کت تکه

قبل از قرار دادن لایه های متوالی روسازی، مسیر قبلی باید تمیز شود و در صورت نیاز، یک لایه چسبی از آسفالت امولسیون شده اعمال شود. اگر دوره قبلی تازه قرار داده شده و کاملاً تمیز شود، ممکن است کت چسبناک از بین برود.

دوره روکش آسفالت

مصالح سطحی باید یک مخلوط بتن آسفالتی باشد که در یک یا چند بالابر تا خطوط و درجه واقعی که در نقشه ها نشان داده شده یا توسط مالک تعیین شده است قرار داده شود. بتن آسفالت باید مطابق با مشخصات وزارت حمل و نقل ویرجینیا باشد. سطح آسفالت نباید از درجه تعیین شده بیش از یک هشتم اینچ (1/8 اینچ) در ده فوت (10') در هر جهت اندازه گیری شود. هر گونه بی نظمی در سطح مسیر روسازی باید مستقیماً در پشت سنگفرش اصلاح شود. نورد و تراکم باید به محض اینکه بتن آسفالتی بدون جابجایی متراکم شود باید شروع شود و تا زمانی که کاملا متراکم شود و تمام آثار غلتک از بین برود ادامه یابد.

کرب و ناودان

بسیاری از امکانات پارکینگ به دلایل عملکردی و زیبایی شناختی به نوعی در اطراف محیط محدود می شوند. نقشه زیر سه نوع اساسی سیستم را نشان می دهد - حاشیه بتنی و ناودان، حاشیه آسفالتی، و حاشیه بتنی با پیاده رو.

اما یکی از رایج ترین اشتباهات در طراحی روسازی، مشخص نکردن درجه های مناسب برای اطمینان از جمع نشدن آب روی روسازی است. بسیاری از امکانات پارکینگ با حاشیه و ناودان دارای ارتفاع پیاده رو زیر سطح حاشیه و ناودان هستند. از آنجایی که آب بزرگترین دشمن هر روسازی است، این "محل های خشک" منجر به عملکرد ضعیف روسازی و عمر کوتاه تر روسازی می شود. توجه: برای عملکرد صحیح، ناودان باید همیشه از سطح روسازی پایین باشد تا رواناب سطحی از روسازی به داخل ناودان تخلیه شود.

خطوط کامیون برای بارگیری، زباله‌دان‌ها و غیره

روسازی خطوط کامیون که برای بارگیری، تحویل و غیره استفاده می شود، باید ضخامت آن را افزایش دهد تا از خرابی روسازی به دلیل وزن مرتبط با کامیون های سنگین جلوگیری شود. این مناطق باید با ضخامت‌های روسازی آسفالتی ساخته شوند که این بارگذاری سنگین‌تر روسازی را تحمل کند، معمولاً حداقل 3 اینچ آسفالت پایه در زیر سطح و روی یک زیرپایه 6 اینچ تا 8 اینچ.

برای مناطقی که ظروف زباله و سطل زباله سرویس کامیون زباله، پدها و رویکردهای ویژه ای برای رسیدگی به بارگذاری دینامیکی سنگین و ویژه آنها مورد نیاز است. اغلب لنت‌های بتنی با عمق کامل ساخته می‌شوند، اما این یک جایگزین پرهزینه برای لنت‌های آسفالتی با عمق کامل است. با این حال، عدم ارائه یکی از این دو نوع خطوط کامیون / لنت زباله‌دان می‌تواند منجر به شکست شدید روسازی شود. اشتباه رایجی که در بسیاری از تاسیسات مرتکب می‌شود، ساختن پدهایی است که فقط به اندازه‌ای بزرگ هستند که سطل زباله روی آن بنشیند. بارگذاری شدید و احتمال آسیب رساندن به سازه روسازی از کامیون های زباله ناشی می شود، نه زباله دان. بنابراین لنت ها باید به اندازه کافی بزرگ باشند تا کامیون زباله را در هنگام سرویس سطل زباله در خود جای دهد.

درزگیرهای سطح روسازی

در مواقعی که خطر ریزش یا نشت نفت وجود دارد، مانند محوطه های پارکینگ پمپ بنزین، روسازی آسفالت جدید باید با یک درزگیر روسازی تجاری با کیفیت خوب آب بندی شود تا از حل شدن آسفالت جلوگیری شود. با این حال، اکثر امکانات پارکینگ آسفالتی جدید، نیازی به درزگیر در سطح روسازی ندارند. در مورد استفاده از هر نوع درزگیر باید با پیمانکار آسفالت شما مشورت شود.

در صورت ضمانت استفاده از درزگیر، روسازی آسفالتی جدید باید حداقل سی روز (30) قبل از اعمال هر نوع درزگیر بر روی سطح مجاز باشد. این امر به تقطیرهای نفتی موجود در روسازی اجازه می دهد تا تبخیر شوند. آب بندی خیلی سریع آسفالت جدید می تواند منجر به لایه برداری سیلر از سطح آسفالت جدید شود.

 

نمونه کارهای طرحی گروه معماری مشاور

نقاشی و راه راه

خطوط رنگ و علامت گذاری بخش های مهم یک پارکینگ خوب هستند. تمام نوارهای روسازی باید چهار اینچ (4 اینچ) در عرض با خطوط دوتایی برای علامت گذاری تک تک غرفه های پارکینگ باشد. منطقه پارکینگ باید به وضوح با نمادها، کلمات و اعداد مشخص شود تا جریان ترافیک را هدایت کند. برای مشخص کردن تمام خطوط و علامت گذاری ها به جز مناطق خطرناک که باید زرد رنگ شوند باید از رنگ سفید استفاده شود.

ضربه گیر و توقف

طیف گسترده ای از ضربه گیرها، ایستگاه ها و موانع به صورت تجاری برای مناطق پارکینگ در دسترس هستند. مهار بتن آسفالتی مانند بتن و سنگ سیمان پرتلند به طور گسترده استفاده می شود. تیرهای فولادی با قطر سه اینچ (3 اینچ) معمولاً برای محافظت از گذرگاه‌های پیاده، شمع‌های آتش‌نشانی، تکیه‌گاه‌های سازه‌ای و غیره استفاده می‌شوند. کاربرد و استفاده از آنها باید ارزیابی شده و در نقشه‌ها یا قرارداد گنجانده شود. بخش های مانع معمولی در نمودار زیر نشان داده شده است.

سازه روسازی

ساختار روسازی و مصالح مورد استفاده به عنوان تابعی از استحکام بستر و رویکرد ساخت تغییر خواهد کرد. برخی از پروژه‌ها از آسفالت با عمق کامل (یعنی آسفالتی که مستقیماً روی بستر فشرده قرار داده می‌شود) و برخی از پایه‌های سنگدانه‌ای که بر روی زیرسازی متراکم قرار می‌گیرد استفاده می‌کنند. پایه سنگدانه با یک یا چند لایه آسفالت پوشیده خواهد شد. جدول زیر حداقل طرح های روسازی است. هر لایه ضخامت متراکم شده است. به هیچ وجه نباید کمتر از 6 اینچ از یک لایه زیرپایه سنگدانه استفاده شود.

جدول 1 - روسازی آسفالت تمام عمق (مناطق غرفه پارکینگ)

جدول 2 - آسفالت با روسازی زیرپایه سنگدانه (مناطق انبارهای پارکینگ)

  جدول 3 - روسازی آسفالتی با عمق کامل (خطوط رانندگی کامیون/ اتوبوس)

جدول 4 - آسفالت با روسازی زیرپایه سنگدانه (خطوط رانندگی کامیون/ اتوبوس)

یادداشت:

  • SM-9.5 یک ترکیب رایج برای اکثر تولیدکنندگان آسفالت است. با این حال، برخی از تولیدکنندگان ممکن است SM-4.75، SM-9.0 یا SM-12.5 را نیز در دسترس داشته باشند. با تولید کننده آسفالت محلی خود تماس بگیرید تا در مورد مخلوط های سطح آسفالت در دسترس صحبت کنید.
  • SM-2A و S-5 معادل SM-9.5 هستند
  • طراحی CBR (DCBR) به عنوان 2/3 مقدار CBR خیس شده تعریف می شود.
  • مشخصات VDOT برای SM-4.75، SM-9.0، SM-9.5، SM-12.5، IM-19.0، و BM-25.0 را می توان در بخش 211 کتاب مشخصات جاده و پل VDOT یافت .
  • مشخصات VDOT برای 21A و 21B را می توان در بخش 208 کتاب مشخصات جاده و پل VDOT یافت .

ملاحظات نگهداری در آینده

با گذشت زمان، شکست روسازی ممکن است به دلیل نشست یا ضعیف شدن خاک یا لایه های پایه سنگدانه ها رخ دهد. اینها منجر به خرابی ها یا چاله های موضعی می شوند. برای ترمیم این خرابی‌ها، ناحیه ضربه‌خورده باید قطع شود و مواد روسازی به زیرسازی منتقل شود. ممکن است نیاز به برداشتن و جایگزینی یا تراکم مجدد مواد زیرین باشد. در نهایت، مصالح روسازی حذف شده باید با بتن آسفالتی جدید یا مواد وصله آسفالت دائمی جایگزین شود.

با افزایش سن آسفالت، ترک های انقباضی ایجاد می شوند. ترک های عرضی و طولی منفرد باید با مواد آسفالتی آب بندی شوند تا میزان نفوذ آب به لایه های زیرین روسازی کاهش یابد. اگر ترک خوردگی گسترده باشد، می توان روسازی را با یک سطح AC جدید پوشانده یا آسیاب کرد و با یک سطح AC جدید جایگزین کرد. روکش را می توان در پارکینگ های بدون حاشیه و ناودان انجام داد. برای قطعات با حاشیه و ناودان، ممکن است آسیاب برای حفظ زهکشی سطح مورد نیاز باشد. در حالی که فرز لبه ای را می توان انجام داد، معمولاً به عرض 4 تا 6 فوت در لبه روسازی، فرزکاری کامل روسازی برای حفظ شیب متقاطع مناسب توصیه می شود.

منابع

  • مشخصات جاده و پل VDOT 2016
  • مقررات ویژه VDOT برای  مشخصات جاده و پل 2016
  • راهنمای طراحی روسازی VAA

لینک های مربوطه