سنندج ، خیابان مردوخ شمالی

معماران بزرگ جهان - والتر گروپیوس

والتر گروپیوس ( Walter Gropius )

پرتره والتر گروپیوس، عکس: E. Bieber, c. 1928

مدیریت، 1919-1928

والتر گروپیوس در سال 1919 باوهاوس را به عنوان نوع جدیدی از مدرسه هنری که زندگی، هنر و هنر را زیر یک سقف ترکیب می کرد، تأسیس کرد. گروپیوس تا سال 1928 باهاوس را به عنوان مدیر آن اداره کرد.

ما می‌خواهیم ساختمانی کاملاً ارگانیک بسازیم که با شجاعت قوانین درونی خود را بیرون می‌آورد، عاری از حقایق یا تزئینات.

والتر گروپیوس

والتر گروپیوس بنیانگذار باهاوس بود و در طول زندگی خود به موسسه ای که در آن سرمایه گذاری کرد متعهد ماند. او یک امپرساریو باهاوس به بهترین معنای ممکن، ترکیبی از سخنران و کارآفرین، مدیری رویایی بود که هدفش تبدیل هنر به یک دغدغه اجتماعی در طول تحولات پس از جنگ بود. گروپیوس پس از کناره گیری از سمت مدیر باهاوس، دو جانشین خود را توصیه کرد: هانس مایر و لودویگ میس ون در روهه. حفاظت از میراث باهاوس پس از بسته شدن اجباری آن یکی دیگر از دستاوردهای گروپیوس است. او همچنین توانست به عنوان یک معمار آوانگارد به کار خود در تبعید در آمریکا ادامه دهد.

گروپیوس که اهل برلین است، از یک پیشینه طبقه متوسط رو به بالا بود. عموی بزرگ او معمار مارتین گروپیوس، شاگرد کارل فردریش شینکل بود، که شناخته شده ترین اثر او موزه هنرهای کاربردی سلطنتی Königliche Kunstgewerbemuseum (موزه سلطنتی هنرهای کاربردی) در برلین بود که اکنون نام او را بر خود دارد. در سال 1908، گروپیوس پس از چهار ترم تحصیل در معماری در مونیخ و برلین، به دفتر معمار و طراح صنعتی مشهور پیتر بهرنز پیوست که به عنوان مشاور خلاق برای AEG کار می کرد. سایر اعضای تمرین بهرنس شامل لودویگ میس ون در روه و لوکوربوزیه بودند. گروپیوس در اوایل سال 1910 به عضویت Deutscher Werkbund (فدراسیون کار آلمان) درآمد.

در همان سال، گروپیوس شرکت خود را افتتاح کرد. او مبلمان، کاغذ دیواری، اشیاء تولید انبوه، بدنه خودرو و حتی لوکوموتیو دیزلی را طراحی کرد. در سال 1911، گروپیوس با آدولف مایر روی طراحی کارخانه Fagus-Werk در شهر Alfeld an der Leine در نیدرزاکسن کار کرد. با فرم مکعبی شفاف و نمای شفاف از فولاد و شیشه، این ساختمان کارخانه به عنوان یک اثر پیشگام در معماری مدرن شناخته می شود. برای نمایشگاه 1914 Deutscher Werkbund (فدراسیون کار آلمان) در کلن، گروپیوس و آدولف مایر نمونه اولیه کارخانه ای را طراحی کردند که قرار بود به نمونه کلاسیک دیگری از معماری مدرن تبدیل شود.

Fagus-Werk Factory، Alfeld an der Leine، معماری: Walter Gropius and Adolf Meyer / عکس: Hans Wagner، c. 1911.

گروپیوس در جنگ جهانی اول در جبهه غرب خدمت کرد و این جنگ را به عنوان یک فاجعه تجربه کرد. در سال 1918، او به گروه نوامبر ملحق شد، که هدف آن گنجاندن انگیزه های انقلاب در هنر بود. از سال 1919، گروپیوس رئیس شورای کار برای هنر، یک گروه رادیکال از معماران، نقاشان و مجسمه‌سازان بود. علاوه بر این، او به Gläserne Kette (زنجیره کریستالی) کمک کرد، نامه ای زنجیره ای که توسط برونو تاوت آغاز شد و خواستار «انحلال پایه های قبلی» معماری و «ناپدید شدن شخصیت» هنرمند بود.

با تأسیس باهاوس، گروپیوس توانست ایده های مختلف را از انجمن های هنرمندان رادیکال به واقعیت تبدیل کند. او به عنوان جانشین هنرمند بلژیکی هنری وان دی ولده، مدیر Großherzoglich-Sächsische Kunstgewerbeschule (مدرسه هنر و صنایع دستی دوکال بزرگ ساکسونی) در وایمار شد که نام آن را به Staatliches Bauhaus Weimar تغییر داد. گروپیوس ایده باهاوس را در مانیفست تأسیسی توضیح داد، کتابچه ای چهار صفحه ای که روی جلد آن نقش چوبی معروف کلیسای جامع توسط لیونل فاینینگر وجود دارد. نوآورانه ترین جنبه آموزشی مدرسه، رویکرد دوگانه آن به آموزش در کارگاه ها بود که توسط یک صنعتگر (استاد کار) و یک هنرمند (استاد فرم) هدایت می شد. کار مبتنی بر صنایع دستی به عنوان وحدت ایده آل طراحی هنری و تولید مواد درک شد. طبق برنامه درسی گروپیوس، آموزش در باهاوس با دوره مقدماتی اجباری آغاز شد، در کارگاه ها ادامه یافت و در ساختمان به اوج رسید. خانه سامرفلد در برلین اولین تلاش مشترکی است که به معنای باهاوس انجام شده است. این توسط والتر گروپیوس و آدولف مایر (1921-1922) طراحی شد و اثاثیه‌ای که توسط دانش‌آموزان ساخته شده بود را در خود جای داده بود.

برای گروپیوس، باهاوس آزمایشگاهی از هنر بود که در آن الگوی سنتی شاگرد و استاد حفظ می‌شد، اما در آن رشته‌های مختلف به شیوه‌ای کاملاً جدید به هم مرتبط بودند. نتیجه این رویکرد از ابتدا ایجاد نشد، بلکه قرار بود با روحیه تحقیق و آزمایش کشف شود، که گروپیوس آن را "تحقیق بنیادی" نامید که در همه رشته ها و محصولات آنها، از بلندمرتبه تا چای به کار می رفت. تزریق کننده

در خود وایمار، گروپیوس به عنوان یک معمار و هنرمند آثار بسیار کمی از خود بر جای گذاشت. در سال 1922، طرح بحث برانگیز او برای بنای یادبود Denkmal der Märzgefallen در گورستان اصلی وایمار رونمایی شد. که توسط NSDAP ویران شد، پس از جنگ جهانی دوم بازسازی شد. دفتر مدیر باهاوس که توسط گروپیوس در سالهای 1923-1924 مبله شد نیز بازسازی شد.

بنای یادبود مردگان مارس، والتر گروپیوس، وایمار 1921.

در سال 1923، گروپیوس با برگزاری یک نمایشگاه بزرگ تحت شعار "هنر و فناوری - یک وحدت جدید" تغییر مسیر خود را در باهاوس آغاز کرد. اکنون مدرسه به سمت روش های تولید صنعتی روی آورده است. در نتیجه، استاد بسیار تأثیرگذار، نقاش اکسپرسیونیست و اولین مدیر دوره مقدماتی، یوهانس ایتتن، باهاوس را ترک کرد. گروپیوس هنرمند مجارستانی لازلو موهولی-ناگی را به عنوان جانشین خود منصوب کرد.

با حرکت با انگیزه سیاسی به شهر صنعتی دسائو در سال 1925، عصر جدیدی برای باهاوس آغاز شد. گروپیوس در این دوره که بهترین و پربازده‌ترین او محسوب می‌شود، نه تنها ساختمان باهاوس (که در سال 1926 افتتاح شد) را طراحی کرد، بلکه به شدت در توسعه ساختمان‌های مسکونی در مقیاس بزرگ و منطقی‌سازی فرآیند ساخت شرکت داشت. ساختمان‌های ایجاد شده در دسائو شامل خانه‌های استادان (1925-1926) که برای اربابان باهاوس ساخته شده بودند، املاک مسکونی دسائو-تورتن (1926-1928) و اداره کار.

در سال 1928، والتر گروپیوس - که از نزاع‌های سیاسی محلی در مورد باهاوس عصبانی شده بود - پست مدیر را به معمار و شهرساز سوئیسی، هانس مایر، که گروپیوس سال قبل به عنوان رئیس معماری تازه تأسیس به باهاوس آورده بود، سپرد. کلاس گروپیوس پس از نقل مکان به برلین، خود را کاملاً وقف فعالیت معماری خود و ترویج معماری جدید کرد. مهمترین ساختمانهای تکمیل شده این دوره شامل شهرک مسکن دامرساک در کارلسروهه (1928-1929) و شهرک مسکونی زیمنس اشتات در برلین (1929-1930) است.

در سال 1934، گروپیوس به انگلستان و سپس در سال 1937 به ایالات متحده مهاجرت کرد. او در آنجا به عنوان استاد معماری در دانشکده طراحی دانشگاه هاروارد مشغول به کار شد. در سال 1938، او نمایشگاه باهاوس 1919-1928 را در موزه هنر مدرن نیویورک به همراه هربرت بایر ترتیب داد. از سال 1938 تا 1941، گروپیوس یک همکاری اداری با مارسل بروئر داشت. او در سال 1944 شهروند آمریکا شد.

در سال 1946، گروپیوس انجمن معماران جوان The Architects Collaborative (TAC) را تأسیس کرد، که مظهر اعتقاد مادام‌العمر او به اهمیت کار گروهی بود، که قبلاً با موفقیت در باهاوس معرفی کرده بود. یکی از آثار تولید شده توسط این دفتر مرکز فارغ التحصیلان دانشگاه هاروارد در کمبریج (1949-1950) است.

گروپیوس در آخرین سال های زندگی خود بار دیگر در برلین فعالیت می کرد. در میان پروژه های دیگر، او در سال 1957 یک ساختمان مسکونی 9 طبقه در منطقه Hansa در محدوده نمایشگاه Interbau ساخت. در سال های 1964-1965، گروپیوس طرح هایی را برای آرشیو باهاوس در دارمشتات طراحی کرد. اینها به شکلی تغییر یافته در برلین از سال 1976 تا 1979 پس از مرگ گروپیوس تحقق یافت.

گروپیوس حتی فراتر از دوره رسمی خود به عنوان مدیر باهاوس از 1919 تا 1928، قاطعانه متعهد به شناسایی و انتشار ایده باهاوس بود. زمانی که او در سال 1969 در بوستون درگذشت، باهاوس حداقل به اندازه مؤسس آن مشهور بود.