دوره سلوکی
دو قرنی که در طی آن خاورمیانه و کشورهای فراتر از آن توسط اسکندر مقدونی (336-323 پ.م.) و جانشینان سلوکی او (312-64 پ. در همه جای خاورمیانه، هنرمندان محلی در معرض نفوذ شدید غربی بودند و صنعتگران غربی ذائقه خود را با سلیقه اشراف یونانی یا هلنیستی تطبیق دادند. اگر یک سبک یونانی-ایرانی وجود داشت، تفاوت چندانی با هنر یونانی- بین النهرینی یا، در مورد آن، هنر یونانی- هندی نداشت. معماری حدود 200 سال قبل از میلاد توسط دو معبد «یونانی» در کنگاور و خورها در ایران نشان داده میشود که در آنها دستورات کلاسیک (دوریک، یونی و کورنتی) با چنان درک ناچیزی انجام میشود که به سختی میتوان آنها را هلنیستی نامید. با این حال، نمونههای جداگانهای از مجسمهسازی معاصر از مکانهای شرقی وجود دارد که این اصطلاح را میتوان به طور موجهتری در مورد آنها به کار برد. مجسمههای برنزی از نهاوند، یک سر برنزی ظریف از شامی در بختیاری، قطعات مرمری از شوش، و مجسمهای برجسته از سنگ مرمری از بابل، از منشأ خود جذابیت بیشتری پیدا میکنند.
دوره اشکانی
اشکانیان مردمی کوچ نشین بودند که سرچشمه آن سرزمین استپی بین دریای خزر و آرال بود. سلسله پادشاهان اشکانی که قرار بود حاکمان سلوکی غرب آسیا را جابجا کنند در حدود 250 سال قبل از میلاد تأسیس شد. صد سال بعد، فتوحات آنها تا بین النهرین گسترش یافت و مرز اروپا تا فرات کشیده شد. برای چهار قرن دیگر گسترش بیشتر امپراتوری اشکانی با درجات مختلف موفقیت توسط ارتش روم مقاومت شد.
در ایران و بین النهرین، این دوره طولانی اشغال اشکانی توسط شهرهای جدید ساخته شده اندک نشان داده شده است، اما چند نمونه قابل توجه وجود دارد. یکی تیسفون بود، که در اصل اردوگاه نظامی اشکانیان رو به روی سلوکیه، پایتخت قدیمیتر در آن سوی رود دجله بود. یکی دیگر هترا، شهر قلعه ای در صحرای الجزیره بین رودهای دجله و فرات بود. و سومی گور فیروزآباد در جنوب شیراز بود. همه اینها طرح تقریباً دایره ای سنت نظامی را نشان می دهد. کاخها که گاه از سنگتراشی خوب و حتی خانههای شخصی ساخته شدهاند، با ویژگی متاخر معماری اسلامی متمایز میشوند: ایوان یا تالار سهضلعی که ضلع چهارم آن با طاقنمای باز جایگزین میشود. در هاترا و در یک کاخ اشکانی در آشور، تعداد ایوانها زیاد شد و نماهای مجاور با ستونهای درگیر، بهصورت منفرد یا طبقاتی تزئین شدهاند که تقریباً مطابق با دستورات معماری کلاسیک است.
هاترا با اختلاف بهترین نمونه و آموزنده ترین نمونه از یک شهر اشکانی است. دارای یک دیوار درونی و بیرونی شهر است که در گذشته از سنگ تراشی خاکستری ساخته شده است و یک تمنوس (محصور معبد) که ساختمان های مقدس اصلی را در بر می گیرد. گروه مرکزی بزرگ که در قرن دوم و یکم قبل از میلاد ساخته شده و هنوز با بسیاری از اتاقهای طاقدار دستنخورده پابرجاست، شامل معبد شمش، محراب ایرانی با اتاق مرکزی مربع، سرپایی و دیوار بیرونی است که دارای پلکانی به پشت بام است. . ساختمان های مشابه تاکسیلا در دره سند یافت شده است. کاوشهای باستانشناسان عراقی معابدی را که به اللات و شهیرو اختصاص داده شدهاند، نشان میدهد که با شاماش، تثلیث هاتران را تشکیل میدهند.
در قرن اول و دوم پس از میلاد، هاترا توسط سلسله ای از شاهزادگان عرب اداره می شد که زبان نوشتاری آنها آرامی بود. کاوشهای عراقی ثروت زیادی از مجسمههای مربوط به این دوره به دست آورده است، از جمله مجسمههای پرتره شاهزادگان و خانوادههایشان. این مطالب نور جدیدی را بر کل موضوع هنر اشکانی که قبلاً به بقای منزوی مانند مجسمه برنزی باشکوه شامی در سرزمین قدیم عیلام وابسته بود، انداخته است. نقش برجستههای صخرهای در تنگ سروک، بیستون و جاهای دیگر نشان میدهد که یکی از ویژگیهای برجسته طرح اشکانی است – یعنی ترجیح «فرونی» یا، همانطور که یکی از محققین آن را توصیف میکند، «تمایل چهرهها به نادیده گرفتن یکدیگر و رویارویی. تماشاگر با یک نگاه خیرهکننده.» جلوهگرایی نیز مشخصه مجسمههای رومی-سوری پالمیرا است و بعداً به بافت هنر بیزانس منتقل شد.
منبع :