پترا و پالمیرا
دو شهر که به ترتیب در اردن و شرق سوریه موقعیت استراتژیک داشتند، در مقاطعی با تاریخ اشکانی مرتبط بودند و بناهایی از خود بر جای گذاشته اند که نشان دهنده سازش بین هنر روم و خاورمیانه است. هر دو شهر کاروانی بودند و هر کدام به نوبه خود از موقعیت خود در محل اتصال راه های تجارت شریانی ثروت و اهمیت به دست آوردند. پترا، در کتاب مقدس ادوم، از اواخر قرن دوم پیش از میلاد تا سال 106 پس از میلاد توسط پادشاهان نبطی اداره می شد، زمانی که به مستعمره روم تبدیل شد. زوال بعدی آن تا حدی به دلیل برتری موقت پالمیرا، در حاشیه غربی صحرای سوریه بود، که ملکه برجسته آن زنوبیا تا زمانی که در سال 272 پس از میلاد توسط رومیان شکست خورد، بر یک امپراتوری مینیاتوری حکومت کرد.

پترا: دروازه رومی
دروازه رومی در پترا، اردن.
© رون گیت پین (یک شریک انتشاراتی بریتانیکا)
ارزیابی اهمیت پترا در تاریخ هنر خاورمیانه باستان دشوار است، زیرا هنر آن تا حد زیادی به طراحی مقبره ها یا معابد با تراش سنگ محدود می شود. نمای ساختمان های تقلیدی که بر روی صخره ها حک شده اند، ورودی مقبره و معبد را احاطه کرده اند. مشخصترین ویژگی شرقی آنها اثر باروک است که با پیچیدگیهای مبتکرانه فرمولهای کلاسیک رومی به دست میآید. زیبایی چشمگیر محیط طبیعی آنها و خاصیت رنگی سنگی که از آن تراشیده شده اند دارایی هایی هستند که شهرت آنها را افزایش داده است. فارغ از اینها، علاقه آنها در درجه اول دانشگاهی است.

پترا: خزنه
خزنه ("خزانه")، پترا، اردن.
© رون گیت پین (یک شریک انتشاراتی بریتانیکا)
معماری پالمیرا بیشتر رومی است، اما آزادانه با مجسمه سازی مرتبط است، و بسیاری از نقش برجستهها، مقبرههای تجار ثروتمند و دیگر افراد برجسته را تزئین میکنند. تأثیر اشکانیان را میتوان در سبک آنها، بهویژه در ظاهر چهرههای انسانی دید.
منبع :