طراحی داخلی در روم باستان

مترجم : گروه معماری مشاور

اطلاعات بیشتری در مورد دکوراسیون داخلی رومی وجود دارد و مبلمان رومی بر اساس مدل های یونانی قبلی ساخته شده است. از آغاز دوران مسیحیت، سبک غالب غربی آن بود که از یونان باستان و از طریق روم گرفته شده بود. سبک‌های کلاسیک بر اساس قوانین نسبت بیان شده ریاضی بودند که نه تنها در کل ساختمان‌ها بلکه در بیشتر دکوراسیون داخلی نیز اعمال می‌شد.

دکوراسیون داخلی رومی هم از منابع ادبی مانند تاریخ طبیعی پلینی و تاریخ سوتونیوس و هم از کاوش‌هایی که بقایای خانه طلایی نرون را بلافاصله پس از 1500 کشف کردند و همچنین در پمپئی و هرکولانیوم در ایتالیا شناخته شده است. قرن 18

تصورات نادرست زیادی در مورد تزئینات این دوره وجود دارد که بیشتر آنها مربوط به قرن 18 و احیای کلاسیک است که بلافاصله پس از 1750 آغاز شد. کاپیتول، در قرون وسطی برای کارهای جدید ذوب می شد، زیرا برنز فلز کمیاب و گران قیمت بود. این منجر به این فرض شد که سنگ مرمر غالب است، که لزوما درست نیست، به خصوص در مورد مجسمه. زمان و قرار گرفتن در معرض آب و هوا رنگ را از بسیاری از سنگ مرمرهای باقی مانده حذف کرده است، اما در دوران کلاسیک معمولاً رنگ آمیزی می شد و گاهی اوقات طلاکاری می شد. نقاشی های دیواری در پمپئی و هرکولانیوم گواه کافی بر این موضوع است. تزئین دیوارها در آنجا حدود 150 سال قبل از میلاد آغاز شد و در حدود 80 سال قبل از میلاد، دیوارهای گچ بری شده به شکل سنگ تراشی ساخته می شدند. چنین تزیینی با ویژگی‌های معماری واقعی ترکیب شد - به عنوان مثال، درها و ستون‌ها (ستون‌های مسطح متصل به دیوار). این پانل ها به رنگ های مختلف زرد، مشکی، سرخابی و قرمز رنگ آمیزی شده اند و برخی از سنگ مرمرهای تقلیدی نشان دهنده عادت قبلی استفاده از روکش های مرمر است. رنگ‌های غنی نیز توسط کف‌های موزاییکی فوق‌العاده، کاناپه‌های زیبا با کوسن‌های رنگی، و سه‌پایه‌ها و لامپ‌های برنزی، مانند اتاقک ویلایی در Boscoreale نزدیک پمپئی که در موزه متروپولیتن در شهر نیویورک نگهداری می‌شود، تامین می‌شد.

نقاشی دیواری رومی، ستون‌ها، طاقچه‌ها و پنجره‌های باز را با مناظر و شکل‌های تخیلی پیچیده به تصویر می‌کشید. ویرانه های نقاشی شده مانند ویلای لیویا، رم، پیشروی طعم رمانتیک قرن 18 و 19 در اروپای غربی بود.

گفته شده است که آگوستوس که از 27 قبل از میلاد تا 14 پس از میلاد امپراتور بود، روم را از آجر یافت و آن را از سنگ مرمر به جا گذاشت و قطعاً تزئینات داخلی روم امپراتوری بیانگر ظهور شهر به عنوان یک قدرت جهانی بود که بسیاری از آن به سمت آن جریان داشتند. ثروت امپراتوری واردات سنگ مرمرهای عجیب و غریب آغاز شد و دیوارهای آجری با صفحات صیقلی از سنگ های سفید و رنگی روبرو شدند. در فضاهای داخلی مجلل‌تر یا برای اهداف خاص، ابسیدین، شیشه‌های آتشفشانی طبیعی به رنگ سبز تیره یا قهوه‌ای مایل به ارغوانی، و مالاکیت سبز مسی گاهی در پایتخت یافت می‌شد. مقدار محدودی از شیشه های پنجره - عمدتاً شیشه های کوچک، ضخیم و تغییر رنگ - مورد استفاده قرار گرفت، زیرا ساخت ورق شیشه دشوار بود. گاهی اوقات از بلورهای شفاف بزرگ سلنیت (نوعی گچ) برای پذیرش نور استفاده می شد.

برخی از خانه‌های بزرگ حاوی یک گالری عکس به نام پیناکوتکا برای نمایش تصاویر سه پایه بودند. اینها اکنون تقریباً ناپدید شده اند، اما نقاشی های دیواری نسبتاً رایج هستند. تزیینات تصویری برای کف و دیوارها توسط موزاییک ارائه می‌شد، تصویری که از قطعات کوچک (تسرا) سنگ‌های رنگی، عمدتاً مرمر، یا قطعات کوچک شیشه‌های رنگی با پشتوانه ورقه‌های طلا برای افزایش قدرت بازتابش ساخته شده بود. موضوعات بسیار متنوع است. موزاییک‌های کف اتاق‌های غذاخوری گاهی با تکه‌های غذا شبیه‌سازی شده تزئین می‌شدند، انگار از روی میز افتاده باشند.

مبلمان رومی از سنگ، چوب یا برنز ساخته می شد. ویلاها عمدتاً به روی هوا باز بودند و نیمکت ها و میزهای سنگی رایج بود. مبلمان چوبی باقی نمانده است، اما سخت افزار برنزی برای چنین مبلمانی شناخته شده است. برای نمایش نقره از بوفه هایی با طبقات قفسه استفاده می شد. میزها اغلب از چوب ها و روکش های عجیب و غریب با تزئینات عاج، برنز یا نقره ساخته می شدند. روکش های لاک پشتی محبوب بودند. کاناپه‌های ناهارخوری که جایگزین صندلی‌ها می‌شدند، اغلب با نقره‌ای طلاکاری شده یا برنز تزئین شده بودند. صندلی‌ها از فرم‌های یونانی قبلی پیروی می‌کردند، و در حالی که هیچ روکش ثابتی ارائه نمی‌شد، کوسن‌ها فراوان بودند.

هنر ملیله کاری از مصر به روم آمده است، جایی که این هنر از صنایع باستانی بود. تعداد کمی از منسوجات رومی باقی مانده است، و آنها بیشتر در مصر یافت شده و احتمالاً در آنجا ساخته شده اند. فرش های بافته شده روی پایه کتان از مصر و پارچه ها از جمله فرش از خاور نزدیک وارد می شد. غنی‌ترین فرش‌ها از پرگاموس، در آسیای صغیر آمده‌اند و بیشترین ارزش را داشتند. احتمالا با نخ طلا و نقره بافته شده اند. هیچ چیز از این منسوجات غنی باقی نمانده است زیرا همه آنها مدتها پیش برای استخراج فلز سوزانده شده بودند. دیوارهای رومی را با ملیله آویزان می کردند و ستون ها را با پارچه تزئین می کردند. ابریشم تا زمان ژوستینیانوس در قرن ششم از چین وارد می شد، زمانی که کرم ابریشم به طور مخفیانه از شرق آسیا آورده شد و این صنعت در اروپا مستقر شد.

جهت مشاوره تلفنی رایگان کلیک کنید

رومی ها شیشه کاران بسیار ماهری بودند. شیشه های خانگی به مقدار زیاد، هم کاربردی و هم تزئینی ساخته می شد و کارخانه هایی برای این منظور ایجاد شد. با این حال، آینه ها معمولاً از برنز یا نقره صیقلی ساخته می شدند. اگر اصلاً آینه های شیشه ای وجود داشت، باید بسیار کوچک بوده باشند.

مقدار برنز به کار رفته در انواع لوازم خانگی بسیار زیاد بود. قطعات کوچک مبلمان، مانند چهارپایه، تماماً از برنز ساخته شده بودند و نمونه های کمی از آن باقی مانده است. کاسه‌ها در کارخانه‌ها ساخته می‌شدند، برخی از آنها دارای علامت تجاری قو بودند. وسایل روشنایی نیز به مقدار زیاد از قطعات پیش ساخته ساخته می شدند و نقش زیادی در دکوراسیون داخلی داشتند. در قرن اول پس از میلاد مقادیر زیادی نقره برای ساخت اشیایی مانند بشقاب‌های بزرگ و سنگین که روی بوفه‌ها نمایش داده می‌شد، مصرف شد. کاسه‌ها و قطعات مشابه ظروف توخالی معمولاً با زیورآلات تزئینی و کمتر با حکاکی تزئین می‌شدند که معمولاً در پشت آینه‌های دستی برنزی دیده می‌شود. نقره آنتیک قیمت بالایی داشت.

مجسمه های برنزی، از منابع اتروسکی یا غارت شده از یونان و مستعمرات یونانی، قسمت های داخلی مهم تر را تزئین می کرد. به عنوان مثال، تئاتر اسکائوروس دارای 3000 مجسمه برنزی بود. برخی از مجسمه های رومی در پمپئی و جاهای دیگر حفاری شده اند، اما بیشتر آنها دوباره ذوب شده اند. تنها یک مجسمه برنزی رومی از زمان ساخت آن در ایتالیا بر روی زمین باقی مانده است - مارکوس اورلیوس سوارکار در رم.

سفال در زمره تجملات روم باستان نبود. ظروفی مانند کوزه های ذخیره (آمفورا)، چراغ ها، آجرها، لوله ها و زیورآلات معماری در کارخانه ها ساخته می شد. ظروف سفالی میز معمولاً از ظروف به اصطلاح سامیایی بود، اگرچه در بسیاری از جاهای دیگر غیر از ساموس ساخته می شد. این یک سطح صیقلی قرمز و اغلب تزئینات برجسته قالب‌گیری شده داشت که یادآور نقره‌ای معاصر بود. ظروف سفره نیز در کارخانه ها ساخته می شد و اغلب با نام سفالگر مشخص می شد. گلدان های سفالی با کیفیت عالی به تقلید از یونان ساخته شده است. آنها شامل بسیاری از انواع یونانی آشنا، به ویژه دهانه (با بدن گرد بزرگ، دهان بزرگ، و دسته های کوچک) هستند، اگرچه شکل اغلب متفاوت است. تزیینات اصولاً از نوع قرمز شکل (مشکی با تزئینات قرمز) است، اما معمولاً بسیار مفصل‌تر از نمونه‌های اصلی یونانی است.

جهت مشاوره تلفنی رایگان کلیک کنید

موضوعات دکوراسیون بسیار زیاد است و بیشتر از منابع یونانی آمده است. آنها بخشی از واژگان تزیینات کلاسیک شدند که در دوران تجدید حیات کلاسیک بعدی، مانند رنسانس و جنبش نئوکلاسیک قرن 18 مورد استفاده قرار گرفت. برگ آکانتوس بسیار رایج ترین است و تقریباً از قرن پنجم قبل از میلاد در یونان تا قرن نوزدهم در غرب مورد استفاده قرار می گرفت. برگ آکانتوس یونانی و بیزانسی سفت و رسمی است. شکل رومی و رنسانس بسیار طبیعی تر است. نقوش برگ تاک و انگور نیز رایج است و نخل به ویژه در گلدان های نقاشی شده دیده می شود. پیچک، لورل، زیتون، و پیچ امین الدوله (آنتمیون) معمولاً به عنوان زینت فریز، گاهی اوقات به شکل سبک یافت می شوند. فستون ها، گلدسته ها و تکه های لور از عناصر تزئینی رایج در مجسمه های برجسته بودند. "کابل" یا "طناب پیچ خورده"، نوعی زیور بافته شده، اغلب برای همین منظور استفاده می شد. گل رز - گل های رز ساده با فاصله گلبرگ های مساوی - به طور گسترده استفاده می شد. در اصل طرح آشوری بوده و تا به امروز مورد استفاده قرار گرفته است. فرم های تخم مرغی که متناوب با زیورآلات زبانه ای یا دارت شکل بودند، در اصل یک زیور معماری سنگی حکاکی شده بودند. آنها در زمان های بعدی به عنوان بخشی از گچ کاری داخلی مورد استفاده قرار گرفتند.

شیر بسیار محبوب بود، به خصوص ماسک و پنجه، و در یک دوره طولانی، تا اواخر قرن 19، به عنوان تزئین مبلمان یا به عنوان کوبنده در یا دستگیره استفاده می شد. اشکال حیوانی اساطیری شامل گریفین و کایمرا، هر دو منشأ بین النهرینی، و ابوالهول، از مصر و یونان قرنتی است. سر قوچ، حیوان قربانی، معمولاً محراب‌ها و شمعدان‌های زینتی. جمجمه و شاخ گاو در زمان رومیان به وجود می‌آیند، اما اغلب پس از آن اتفاق نمی‌افتد. عقاب به نمایندگی از مشتری، نقش نمادین لژیون های رومی بود. نقاب انسان که توسط شاخ و برگ احاطه شده بود رایج بود و معمولاً از نقاب های به کار رفته در تئاتر یا از سر مدوسا که مخصوصاً به عنوان زینت سپر استفاده می شد، گرفته می شد. آتلانتیس ها و کاریاتیدها، به ترتیب پیکره های انسان مرد و زن، در ابتدا به جای ستون های ساده در نمای بیرونی ساختمان ها استفاده می شدند، اما بعداً برای اهداف تزئینی مختلف به کار رفتند - به عنوان مثال، به عنوان بخشی از دکوراسیون برخی از کابینت های رنسانس به شکل معماری. جام ها همیشه محبوب بودند. اسلحه‌هایی که به صورت الگو چیده شده بودند، در پیروزی‌های رومی حمل می‌شدند و بعداً روی بناهای تاریخی مجسمه‌سازی می‌شدند. این شکل کلاسیک تزیین بعداً به گروه‌های دیگر ادوات تعمیم داده شد: به عنوان مثال، در قرن هجدهم، غنائم روستایی با گروه‌بندی ادوات کشاورزی مانند بیل، کندو و چنگک در قالب یک الگوی تزئینی شکل گرفت و غنائم موسیقی ساخته شد. از آلات موسیقی برای همین منظور.

یک نوع تزئین متداول که به ویژه در پمپئی باقی مانده است، فریز پوتی های کوچک یا کوپیدها در شکل های مختلف و در محل کار برای تعداد زیادی کار مختلف است. این محبوبیت تا قرن هجدهم ادامه داشت، زمانی که پیکره های چینی پوتی در لباس مبدل یا در حالت تمثیلی رایج شد. آنها همچنین روی مبلمان یا به عنوان بخشی از دکوراسیون دیوار نقاشی می شدند.

جهت مشاوره تلفنی رایگان کلیک کنید

به همان اندازه محبوب بود، اما تا زمان کشف خانه طلایی نرون تقریباً ناشناخته باقی ماند. 1500، نقوش زینتی معروف به گروتسک هستند (زیرا آنها در زیر زمین در "غار" یافت شدند، کلمه ای که دقیقاً به معنای اتاق حفاری شده حاوی نقاشی های دیواری است). گروتسک‌های رومی، پیکره‌های خارق‌العاده‌ای از انسان و حیوان بودند که به برگ (معمولاً برگ آکانتوس) یا دم ماهی ختم می‌شدند، همراه با زیور آلات گل و شاخ و برگ و عربسک. این نقوش که توسط رافائل در حدود سال 1517 برای تزیین لژیا واتیکان احیا شد، از دهه اول قرن شانزدهم تا اواخر قرن هجدهم به شکل های مختلف به طور گسترده ای محبوب شدند.

طراحی خود را به ما بسپارید